Roi Sordo:

 

Non en douradas bronces

non en pedras labradas

no corazón do pobo

e na luz das estrelas

 

No corazón das xentes

pervives e recordante

non en douradas bronces

vive a túa memoria

compañeiro caído

 

Fouces afiadas

compañeiro lonxano

e nos fuxis ausentes

que empuñarán os puños máis irados

dos homes no teu pobo alcumado

 

Compañeiro lonxano

non en pedras labradas

si nas constelacións

de estreliñas vermellas

coma estrelas vermellas

do sangue derramado

por camiños e montes

e rúas da cidade

compañeiro caído

 

Fouces afiadas

compañeiro lonxano

e nos fuxis ausentes

que empuñarán os puños máis irados

dos homes no teu pobo alcumado

 

Compañeiro caído

e ergueito polo pobo

no seu gran corazón

e dulzura e vinganza

 

 

Fouces afiadas

compañeiro lonxano

e nos fuxis ausentes

que empuñarán os puños máis irados

dos homes no teu pobo alcumado ...