Adiós ríos, adiós fontes:

 

Prados, ríos, arboredas, 

pinares que move o vento, 

paxariños piadores, 

casiña do meu contento, 

muíño dos castañares, 

noites craras de luar, 

campaniñas trimbadoras, 

da igrexiña do lugar, 

amoriñas das silveiras 

que eu lle daba ó meu amor, 

camiñiños antre o millo, 

adios, para sempre adios 

Adios groria, adios contento 

Deixo a casa onde nacín, 

deixo a aldea que conozo 

por un mundo que non vin 

Deixo amigos por estraños, 

deixo a veiga polo mar, 

deixo, en fin, canto ben quero 

Quen pudera non deixar! 

Mais son probe e, mal pecado, 

a miña terra n'é miña, 

que hastra lle dan de prestado 

a beira por que camiña 

ó que naceu desdichado. 

Téñovos, pois, que deixar, 

hortiña que tanto amei, 

fogueiriña do meu lar, 

arboriños que prantei, 

fontiña do cabañar. 

 

Adiós, ríos; adios, fontes; 

adios, regatos pequenos; 

adios, vista dos meus ollos: 

non sei cando nos veremos. 

Miña terra, miña terra, 

terra donde me eu criei, 

hortiña que quero tanto, 

figueiriñas que prantei. 

 

Adios, adios, que me vou, 

herbiñas do camposanto, 

donde meu pai se enterrou, 

herbiñas que biquei tanto, 

terriña que nos criou. 

Adios Virxe da Asunción, 

branca como un serafín; 

lévovos no corazón: 

Pedídelle a Dios por min, 

miña Virxe da Asunción. 

Xa se oien lonxe, moi lonxe, 

as campanas do Pomar; 

para min, ¡ai!, coitadiño, 

nunca máis han de tocar. 

Xa se oien lonxe, máis lonxe 

Cada balada é un dolor; 

voume soio, sin arrimo 

Miña terra, adios, adios 

Adios tamén, queridiña, 

Adios por sempre quizais 

Dígoche este adios chorando 

desde a beiriña do mar. 

Non me olvides, queridiña, 

si morro de soidás 

tantas légoas mar adentro 

miña casiña, meu lar. 

 

Adiós, ríos; adios, fontes; 

adios, regatos pequenos; 

adios, vista dos meus ollos: 

non sei cando nos veremos. 

Miña terra, miña terra, 

terra donde me eu criei, 

hortiña que quero tanto, 

figueiriñas que prantei.