O Home que quiso vivir:

 

O vento díxome cousas

que non atopo nos libros

resoaba a súa voz no mundo

igual que un soño perdido.

 

(E) O mar buscaba unha aperta

buscaba un peito ou un niño

e non atopaba nada, nada

senón penedos espidos.

 

Recordo que era Nadal

e eu bebía moito viño

estabamos todos xuntos

os anxos meus, os amigos.

 

E nós calados, fumando

bebendo, mirando fixos

por se chegaba algún día

un forasteiro ou escrito.

 

Que nos dixese que existe

máis alá de todo un brilo

un sol que non ten solpores

nin vacas tristes, nin grilos.

 

Recordo que era Nadal

e eu bebía moito viño

estabamos todos xuntos

os anxos meus, os amigos.

 

Estabamos todos xuntos

no meu silencio metidos

querendo que nos chegara

algo estrano, de outro signo.

 

Que nos sacara cal gando

e nos mostrar o camiño

para pacer herba nova

e choutar noutros eixidos

 

Recordo que era Nadal

e eu bebía moito viño

estabamos todos xuntos

os anxos meus, os amigos.