A Señora Lúa:

 

Sol varil muiñeiro

pingotas de choiva moe

e o arco da vella peneira

fariña de sete cores.

 

Os brancos foles das nubes

á lombo das serras van

cara o muiño do ceo

para moer o seu gran.

 

A señora lúa,

branca muiñeira

que anda noutra banda

coas mozas estrelas.

 

Ó chegar a noite

de torna se lembra

 

porque ten a malla

e non quer perdela. (bis)

 

O belo muiño a escuras

suben os ventos á présa

xunto a muiñeira lúa

e xunto as mozas estrelas.

 

A paroleira anduriña

anda a falar polo baixo

ca bris, vella contequeira

que marmulla entre os carballos.

 

A señora lúa,

branca muiñeira

que anda noutra banda

coas mozas estrelas.

 

Ó chegar a noite

de torna se lembra

 

porque ten a malla

e non quer perdela. (bis)