A tola:

Do mar pola orilla 

mireina pasar, 

na frente unha estrela, 

no bico un cantar. 

E vina tan soia 

na noite sin fin, 

que inda recei pola probe,

a probe da tola. 

Eu, que non teño quen rece por min. 

A Musa dos pobos que vin pasar eu, 

comesta dos lobos, comesta morreu. 

Os hósos son dela que vades, que vades gardar. 

Ai, dos que levan na frente unha estrela 

Ai, dos que levan no bico un cantar (Bis) 

Eu, que non teño quen rece por min. 

A Musa dos pobos que vin pasar eu, 

comesta dos lobos, comesta morreu. 

Os hósos son dela que vades, que vades gardar. 

Ai, dos que levan na frente unha estrela 

Ai, dos que levan no bico un cantar (Bis) 

Ai, dos que levan na frente unha estrela 

No bico un cantar 

Ai, dos que levan na frente unha estrela 

Ai, dos que levan... 

Ai, dos que levan... 

Ai, dos que levan... 

No bico un cantar.