Polo ronsel das estrelas:

Ese que no mar se miran 

entre recendos da herba 

e poñen luces na vida 

os que soñan e ainda esperan 

xentes de brio que arrastre 

cabilando na mañá. 

Que miran na lonxania 

como o monte baixa o mar. (bis) 

Son como deses durmidos 

nun horizonte longal 

quen espertan melodias 

memoria do mais alá. 

Nos altos ceos de nubes 

as cores verdes proxectan 

un mar que recorda as lindes 

da Galicia sempre enteira.

Sempre enteira... 

Non hai terra coma nosa! (3 veces) 

No hai terra como a nosa 

paixase da fin da terra 

que nos leva de camiño 

polo ronsel das estrelas 

esas que no mar se miran 

entre arrecendos da herba 

e poñen luces na vida 

os que soñan e ainda esperan...