María Soliña:

 

Cae a noite sobre a praia

fuxe o vento de cara ó val

danza a lúa sobre as augas

e María escoita o mar

 

Non trae voces, non trae nada

só o silencio e a friaxe

son a fúnebre compaña

o son mouro das campás.

 

María Soliña, María Silencio

no cemiterio que hai baixo o mar

tampouco hoxe el ha voltar

María Soliña, María Soedade

Ti ere-la area, Pedro é o ar

María Soliña, María Soedade

 

Inquisidor: Ti xogas coa auga,

ti vais de noite a praia, ti fas conxuros co lume.

María: Eu paseo pola area e mollo o corpo na auga,

eu gosto do lume.

Inquisidor: E bañaste espida!

María: Lavo a cara e as mans e meto os pés na auga.

Inquisidor: Ti fas lume na praia e danzas espida arredor da fogueira entregaste a Satanás en alma e corpo.

María: O lume quéntame no inverno e avívame as lembranzas e só unha vez dancei con lume...

Inquisidor: María, recoñeces daquela que eres meiga?

Cando foi esa vez?

María: Na noite de San Xoán e non son meiga!

 

Bate a noite longas alas

non hai gavotas tampouco araus

negros corvos arrevoan

nos seus bochos traen o mal

traen enchenta de cobiza

traen mentira e sinrazón

e María fica soa

baixo as zoupas da Inquisición

 

María Soliña, María Soedade

no cemiterio que hai baixo o mar

quizais con Pedro poidas danzar.

María Soliña, María Soedade

Ti ere-la area, el era o mar.

María Soliña, María Soeda...

 

Neno: María Soliña morreu na tortura, para cumpli-la sentencia fixeron un moneco que a representaba...