Un Repoludo Gaiteiro:

 

 

Un repoludo gaiteiro

De pano sedán vestido

Como un príncipe cumprido

Cariñoso e falangueiro

Entre os mozos o primeiro

E nas cidades sen par

Tiña costume en cantar

Aló pola mañanciña

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Sempre pola vila entraba

Con aquel de señorío

Sempre con puxante brío

Co tambor se acompasaba

E se na gaita sopraba

Era tan dóce soprar

Que fixera en cantar

Aló pola mañanciña

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Todas por el reloucaban

Todas por el se morrían

Se o tiñan cerca sorrían

Se o tiñan lonxe choraban

¡Mal pecado! Non coidaban

 

Que c’aquel seu frolear

Tiña costume en cantar

Aló pola mañanciña

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Camiño da romaría

Debaixo dunha figueira

Cánta meniña solteira

¡Quérote! Lle repetía

E el coa gaita respondía

Por a todas embaucar

Pois ben fixera en cantar

Aló pola mañanciña

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

Con esta miña gaitiña

Ás nenas hei de enganar

 

¡Nas festas, cánto contento!

¡Cánta risa nas fiadas!

Todas, todas namoradas

Déranlle o seu pensamento

E el que de amores sedento

Quixo a todas enganar

Cando as viu despois chorar

Cantaba nas mañanciñas

Non sexan elas toliñas

Non veñan ao meu tocar

 

Non sexan elas toliñas

Non veñan ao meu tocar