Mais o que ben quixo un día:

 

Mais o que ben quixo un día, 

si a querer ten afición, 

siempre lle queda unha mágoa 

dentro do seu corazón. 

 

Aló nas tardes serenas, 

aló nas tardes caladas 

fainse maís duras as penas 

que nas brandas alboradas. 

 

Aló nas tardes sombrisas 

aló nas tardes escuras 

fainse maís cortas as risas 

maís negras as desventuras. 

 

Que non hai sera tranquila 

para quen remorsos garda, 

e maís presto se aniquila 

canto maís a noite agarda. 

 

I anque ora sorrindo canto, 

anque ora canto con brío, 

tanto chorei, chorei tanto 

como as auguiñas dun río. 

 

Tiven en pasados días, 

fondas penas e pesares, 

e chorei bágoas tan frías 

como as auguiñas dos mares. 

 

Tiven tan fondos amores 

e tan fondas amarguras, 

que era fonte de dolores 

nacida entre penas duras. 

 

Ora río, ora contento 

vou polas eiras cantando, 

vendo de onda ven o vento 

cando vou levar o gando. 

 

Ora con grande sosiego 

durmo na beira das fontes, 

durmo na beira dos regos, 

durmo na punta dos montes. 

 

Airiños, airiños aires 

Airiños da miña terra; 

Airiños, airiños aires. 

Airiños levaime a ela 

 

Airiños, airiños aires 

Airiños da miña terra; 

Airiños, airiños aires. 

Airiños levaime a ela